Nog geen tien jaar geleden werd de Wet doorstroming huurmarkt in Nederland geïntroduceerd. Deze wet voorzag in de behoefte aan flexibiliteit op de woningmarkt en faciliteerde de kortlopende huur van woonruimten. Het werd mogelijk om zelfstandige woningen voor maximaal twee jaar in verhuur te geven. Voor onzelfstandige woonruimten gold een termijn van 5 jaar.

Dergelijke, kortlopende overeenkomsten eindigden van rechtswege zonder dat nadere opzegging benodigd was en/of zonder dat aan vastgestelde opzeggingsgronden getoetst hoefde te worden, mits het einde van de huur door verhuurder juist en tijdig werd aangezegd aan huurder. De (vergaande) huurdersbescherming-bepalingen uit Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek bleven ten aanzien van deze vorm van huur en verhuur buiten toepassing.

Norm: onbepaalde tijd

Met het aannemen van het wetsvoorstel Vaste huurcontracten gaat, op een aantal uitzonderingen na, een streep door de mogelijkheid tot kortlopende verhuur van woonruimten. Contracten voor onbepaalde tijd worden weer de norm en bescherming van de huurder het uitgangspunt.

Dit betekent onder andere dat tijdelijke huurovereenkomst niet meer van rechtswege eindigen, maar door opzegging én op basis van één van de in de wet genoemde opzeggingsgronden, zoals dringend eigen gebruik (dat door de verhuurder aannemelijk gemaakt kan worden) of slecht huurderschap, dan wel met wederzijds goedvinden. Is geen van de opzeggingsgronden van toepassing, dan kan de verhuurder een huurder in beginsel niet dwingen het gehuurde te verlaten.

Uitzondering

De Tweede Kamer heeft minister De Jonge gevraagd om een uitzondering te maken voor doelgroepen waarvoor tijdelijke huurcontracten wel nodig blijven. Dat betekent dat tijdelijke verhuur, voor de duur van twee jaar of korter (zelfstandige woonruimte) dan wel vijf jaar (onzelfstandige ruimten), in bepaalde situaties wel blijft toegestaan. Een aantal groepen voor wie deze uitzondering blijft/gaat gelden:

• studenten;
• huurders die in verband met dringende werkzaamheden of renovatie van hun woning tijdelijk elders wonen;
• urgent woningzoekenden;
• huurders met wie de verhuurder een tweede-kans-contract aangaat: het betreft een huurder waarvan een eerder huurcontract is beëindigd, bijvoorbeeld omdat deze ernstige overlast veroorzaakte;
• wezen en nabestaanden;
• woningzoekenden met minderjarige kinderen waarvan de relatie met de andere ouder van die kinderen is geëindigd en die in de buurt van hun kinderen willen blijven wonen.

Naar verwachting zal de nieuwe wetgeving per 1 juli 2024 in werking treden. Tot dat moment is het mogelijk om tijdelijke huurcontracten te sluiten. Reeds voor 1 juli 2024 aangegane, bestaande huurovereenkomsten voor kortlopende duur, blijven rechtsgeldig. Zij vallen niet onder de nieuwe wetgeving. Tevens blijft het mogelijk om tijdelijke contracten onder de Leegstandswet aan te gaan.

Eerste graad

Overigens verruimt de wetswijziging de definitie van dringend eigen gebruik iets. Deze uitbreiding biedt verhuurders in ieder geval de mogelijkheid hun huurcontract op te zeggen in het geval zij de woning in gebruik willen geven aan een bloed- of aanverwant in de eerste graad (kind of ouder).